H@la a todos os seguidores!

Benvid@s aos novos seguidores e saúdos cordiais dos meus fans de sempre...!

Iniciamos de novo o camiño... acompáñame? xa sabedes que para calquer xestión vos podedes por en contacto conmigo a través da sección de comentarios do blog, animádevos a participar!

¿QUE FACER COS NOSOS FILLOS/AS Á HORA DE COMER ?

1. Queridos pais/nais, non perder a PACIENCIA

1. É importante que a comida estea rodeada de estímulos agradables e positivos.

1. NON recomendamos que durante a comida falemos de problemas ou se discuta

1. NUNCA usar a comida como un castigo ou un premio
2. A hora de comer debe ser natural, nunca ter presa e que NON se convirta nunha obriga.

É MOI IMPORTANTE:

• Sentar o neno a mesa o antes posible
• Facer que se respecten os horarios de comida por parte de todos
• As rutinas (como por a mesa, lavar as mans…) favorecen e tranquilizan ao neno e danlle seguridade, por exemplo UN RITUAL PODERÍA SER:

1. ANTES DA COMIDA:

• Lavar as mans
• Axudar a pór a mesa
• Sentarse na silla ou unha trona
• Se o necesitase, colocarse o babeiro

1. DESPOIS DA COMIDA:

• Quitarse o babeiro
• Axudar a recoller a mesa
• Lavar as mans
• Lavar os dentes

OUTRO RITUAL, non menos importante é:

• Ao principio, debemos pór pouca comida no prato para que o neno coma todo, e pouco a pouco, co paso dos días imos incorporando máis cantidade de comida.

• Evitar distracións, incluida a TELEVISIÓN, a hora de comer é moi importante que contemos o que nos sucedeu durante a mañá, o día

• Debemos deixar que o neno se exprese e coma dunha forma autónoma, él soíño

A REGLA DE OURO É: “PACIENCIA, ORDES CLARAS E CONCISAS”

A partir dos 2 anos, debemos deixalo comer co seu cuberto e sobre todo hai que ensinarlle como comportarse na mesa e tamén é un momento ideal para introducirlle alimentos novos, SEN que o neno decida. “

"QUERIDOS PAIS/NAIS, OS ALIMENTOS DEBEDES ESCOLLELOS VÓS”

A partir dos 3 anos, o neno pode empezar a rexeitar algún alimento, temos que evitar as discusións e ser moi intelixentes afrontando a situación dunha forma natural con rebozados, en trociños,…

“A EDUCACIÓN ALIMENTARIA É PARTE FUNDAMENTAL NA EDUCACIÓN DOS FILLOS”

“DEBEMOS EDUCAR AOS NOSOS/AS FILLOS/AS QUE COMER É UN PRACER, SEN TRAUMAS, SEN BRONCAS E SEN CHANTAXES”

¿QUE FACER CANDO OS NENOS NON COMEN?

Existen causas emocionais: Os pais preocúpanse excesivamente pola comida, e os nenos néganse a comer.

MAIOR TENSIÓN

PEOR COMERÁ

RECOMENDACIÓNS:

• Servirlle a súa comida favorita
• Prestarlle moita atención e cariño fóra das comidas
• Actuar e non discutir co neno
• Cando pase moito tempo pactando, retiramos o prato sen explicación
• Mantemos a calma, ante os intentos de rebeldía do neno

DEBEMOS TER EN CONTA:

• Aos nenos non lle gustan os sabores fortes

• Nunca debemos ter presa mentras comemos

“CÓMESE POR NECESIDADE E NON POR OBRIGA”

“A FAME É A MELLOR DEMANDA DE ALIMENTO”

“A CONDUTA ALIMENTICIA NECESITA UNHA GUÍA, COMO O PAI E A NAI”

A HIXIENE É O PRIMEIRO

Para ir á escola, cepillo dentes e moas. A roupa ben limpiña, perfumada e pranchadiña.
Que o meu pelo esta brillante, peiteadiño e radiante,
Peiteadiño e radiante.
As uñas ben cortiñas.
Pídolle a mamá que use a tesoiriña.
Para unha boa alimentación: almorzo, comida, merenda e cea.
¡Comer entre horas non é cousa boa!
Despois de moito andar,
O corpo pídenos descansar…
¡Veña para a cama.... a soñar!


Estimados pais e nais:

O problema da dentición é preocupante.
En Galicia o 90% dos rapaces hasta os 20
anos teñen caries. As causas débense
principalmente á falta de hixiene e ó
consumo de alimentos azucarados.
AXUDEMOS AOS NOSOS FILLOS/AS.

É a nosa responsabilidade. Nenos e adultos
debemos cepillar os dentes cuidadosamente
despois de cada comida para arrastrar os
restos dos alimentos. Os pais e nais debemos dar
exemplo; se é necesario, limpando a dentición
canda os nenos. É un hábito, pouco a pouco xa o irán facendo eles sós.

Hai que evitar, no posible, o consumo de
caramenlos, chicles, bebidas refrescantes
Azucaradas, bolos de chocolate e outros
Productos que leven azucres refinados,
Especialmente entre as comidas principais.

Uns dentes estragados ou un mal alento fan
desagradable a unha persoa e, pola contra,
unha dentadura coidada, un soriso bonito é
sempre agradable. Por propia experiencia
sabemos que un dente é para toda a vida,
algo que os nosos fillos/as deben aprender.




¡¡¡AXÚDALLES A VIVIR MELLOR!!!

O meu cepillo ven e vai,
O meu cepillo ven e vai.
É moi importante
Lavarme ben os dentes
Cando me levanto
E despois de comer.
E nunca me esquezo
Que antes de deitarme
Debo cepillalos outra vez.
Por arriba,
Por abaixo,
o meu cepillo ven e vai,
para un lado,
para o outro,
moi limpiños os meus dentes
quedarán.

MENSAXES:

• Se NON limpámo-los dentes, os restos que quedan entre eles forman a PLACA DENTAL .A visita ao odontólogo débese facer máis como método de PREVENCIÓN que como curación. Previr é moi importante.


• A limpeza debe ser a todas as idades e debe ser moi cuidadosa, peza a peza. Convén pararse nos meniños máis pequenos
  
• O DENTISTA é un AMIGO


• Pais e Nais sen a vosa axuda e participación servirá de pouco.


• Axúdanos a axudarte
  
  ¡A DENTADURA É PARA TODA A VIDA!

ORIENTACIÓNS PARA OS PAIS/NAIS DE NENOS QUE NON QUEREN IR AO COLEXIO

¿Ir a escola, convértese nun problema?
¿As mañáns énchense de bágoas e discusións?

¿CAL É A TÁCTICA QUE EMPREGA O TEU FILLO/A?:

O meu neno/a queixase moi a miúdo:

• "Mami dóeme a bandullo"."Dóeme a cabeza".


• Come menos.


• Vomita.


• Non quere levantarse da cama.
  
  
• Négase en rotundo a ir ao colexio "¡Non quero ir máis ao colexio! "


• Escóndese debaixo da cama para non atopalo.


• Volta a facerse "PIS", "CACA", nos pantalóns cando xa estaba controlado

¿ONDE PODE ATOPARSE O PROBLEMA?
A todos nos costa moito adaptarnos aos cambios, novas caras, novos espazos, novos nenos, xente que non coñecemos...e como pais, a inseguridade de se estará ben atendido, se se mancará, se nos botará de menos, se merendará ben...
As veces os problemas atópanse no fogar. Por exemplo, a familia pode estar a pasar por un período de tensións e o/a neno/a ten medo a que pase algo mentres el/ela está na escola.

Sen querelo, trasmitímoslle aos nosos fillos os nosos medos, con xestos nosos, porque vos oen falar, porque vos ven as caras...intúen que algo malo pasa...¡o colexio!!!! por iso é tan importante mostrar dende o principio unha actitude positiva, estar alegres e despexar as dúbidas cos mestres e mestras que acollemos aos vosos fillos e fillas.

¿QUE É O QUE PASA?

• O problema é que os/as nenos/as desenvolven un medo intenso a ir ao colexio.


• Senten ansiedade pola separación da familia e teñen temor ao bulicio (ruído) escolar.


• Os/as nenos/as a estas idades temperás aínda NON aprenderon a facerlle fronte aos problemas do mundo exterior, así que tratan de evitalos.
  

¿COMO PAIS e NAIS, QUE FACEMOS ? Podemos seguir estes consellos:

1.- DESCUBRIR AS RAZÓNS.

• Hai que descubrir que é ou que lle angustia tanto ao neno/a, como para que non queira ir á escola.


• Manter unha conversa.


• Animalo a que nos conte o que lle pasa na escola.


• Comprobar se ten medo a abandoar a casa


• Falar cos mestres/as, poden axudar a atopar unha solución.
  

2.- FACER UNHA PONTE ENTRE O FOGAR E A ESCOLA:

Pódense intentar as seguintes ideas para fomentar no neno o desexo de ir á escola:

• Saque o tema de conversación na casa.
  
• Pódese marcar nun calendario os acontecimentos especiais da escola para animar ao neno/a a que os espere con ilusión: "O próximo venres é o día de............. ¡Vai ser divertido!" ou "A túa clase irá visitar o parque de bombeiros esta semana. ¿Que cres que se debe facer alí? Non esquezas contarmo".


• Utilice a motivación de "ensíname" e "cóntame".


• Axude ao neno/a a que busque algo especial que ensinar e contar, tal vez ou seu libro favorito, unha foto da súa mascota ou algo especial para compartir cos seus compañeiros da clase.


• "Hoxe toca debuxo e pintura, ¿verdade? ¿A profesora, a señorita Rita, é moi simpática non? Tamén hoxe é día de deportes. "Vai ser un día divertido"


• Fomente as amizades escolares. Invitacións de cumpreanos
  

3.- EXPLICAR AO NENO/A Os ÚNICOS MOTIVOS PARA NON IR A ESCOLA:

• Se ten febre (máis de 37 graos) ou a nai/pai comproba que está enfermo


• Se cremos que NON lle doe nada temos que asegurarnos de que NON terá un día de xogos, diversión. Permanecerá na cama todo ou día, con comidas lixeiras e nutritivas.


• No caso de que NON exista enfermidade manifesta OBLIGARASE ao neno/a á ir ao colexio.
  
  

4. -LEVAR O/A NENO/A AO COLEXIO:

• Faga que o/a neno/a aplique a rutina diaria. Vestirse, tomar o almorzo só, lavar os dentes,...
  
• Ignore os comentarios negativos da escola. Non responda

5. REFORZAR OS COMPORTAMENTOS POSITIVOS DE ASISTENCIA A CLASE:

• Conseguir que o neno saiba que vostede cre que é estupendo que asista ao colexio.
• Recompense ao neno/a coa súa atención.
• A determinadas horas póñase a xogar con el/ela. Ésta é a mellor recompensa, supera calqueira cousa que lle podamos mercar.
  
  
  "Se Segues Estas Recomendacións,
  Irás Observando Que...As Cousas Melloran Para Os/as Nenos/as
  E Vós, Os Pais/Nais."

NORMAS: ¿SERVEN PARA ALGO?

A NECESIDADE DE PÓR NORMAS:

Os pais sentímonos confusos e desorientados ao ter que decidir cómo educar aos fillos: igual que nos educaron a nós?¿copiando a outros pais? mirando na tele? O resultado é un comportamento contraditorio. No fondo... Temos medo a ensinarlle as normas de convivencia? Se contestas que sí....segue lendo...

Sentídesvos así?:

• Asústanos defraudalos


• Non sabemos ou non queremos dicir NON


• Non queremos frustralos,...


• Xa sufrirán cando sexan maiores


• Preocúpanos ser considerados autoritarios


• Non queremos que sufran


• Compensamos a falta de tempo e dedicación, cunha actitude indulxente (e culpable)


• Temos medo ao conflito e ás súas malas caras


• Parécenos que actuamos con egoísmo se impomos normas.

Pois temos que saber que OS PAIS DEBEMOS.....:

• Pór as normas que consideramos xustas, esixir que se cumpran,


• actuar con seguridade e firmeza, dende o coñecemento dos nosos fillos e o agarimo que lles temos, sabendo que nós somos o modelo a imitar e que a nosa valoración e respecto, son unha meta e unha guía para eles.
  
  

PROBLEMAS NOCTURNOS, ¿COMO AFRONTALOS?

Permitir que o neno durma regularmente na habitación dos pais pode provocar problemas graves. En moitos casos, os pais o consideran un hábito difícil de interrumpir cando xa se iniciou..
Orientacións para devolver ó neno a súa cama:

1. Si o neno vai hasta a habitación dos seus pais, hay que facerlle volver a súa cama e metelo nela sen demasiadas contemplacións. Os pais teñen que ser firmes.

2. Pódese utilizar a "táctica dos apretuxóns", a finalidade é facer que o neno se sinta incómodo na cama allea e que a súa cama pouco a pouco sexa máis atractiva. Consiste en empuxalo hacia fóra da cama, deixándolle cada vez menos espacio na cama, apretuxalo sen lastimalo,...

3. Utilizar recompensas polo feito de durmir só ou os progresos hacia esa meta. Asegúrese de expresar o orgulloso que se sinte del e que é un "chico maior". Préstelle unha atención especial e sexa cariñoso con él durante o día.

4. Facer a súa habitación máis atractiva, non significa redecorala senón cambiar algúns aspectos e que o neno sexa participe deles.

5. Establecer un horario regular de sono, é moi importante

6. Antes de durmir contarlle algún conto. Pódeselle contar algún relacionado co problema.

7. Pódese utilizar un contrato no que tendrá algún premio por durmir na súa habitación, marcarase nun almanaque os días que tivo éxito, acordando previamente o premio ao final do mes, si se comenza con reforzos continuos pasar pouco a pouco a reforzos intermitentes, hasta anulalos completamente

PATALETAS E BERRINCHES, ¿QUE FACEMOS?

1. A clave ante un berrinche é NON prestarlle atención.

2. Advirtíndolle que só se lle prestará atención cando deixe de chorar e patalear, e que mentras tanto pode chorar todo canto queira.

3. Cuando o neno se cale, explicarémoslle da forma máis clara posible que NON debe montar "numeritos" así non conseguirá nada.

4. Se os volve a montar nos seguiremos sin prestarlle a menor atención.

5. En ningún caso debemos castigar ao neno que ten un berrinche ou pataleta, senón que en todos os momentos "ignoralo" para acabar coas pataletas.


6. Se o neno/a cambia e substitúe a pataleta ou berrinche por unha conducta positiva, debemos felicitalo e animalo a manter este tipo de conductas.

7. Se como consecuencia da pataleta ou berrinche o neno deixa de realizar unha actividade escolar, deberáselle obligar a cumprir con dita tarefa con posterioridade.